Taekwon-Do

Taekwon-Do to sztuka samoobrony powstała w Republice Korei na bazie usystematyzowania technik japońskiego Karate i koreańskiego Taek Kyon.

Sztuka ta została wymyślona i naukowo opracowana przez Generała Choi Hong Hi - w 1955 roku przyjęła obecną nazwę i została oficjalnie uznana jako koreańska narodowa sztuka walki.

Taekwon-Do składa się z pięciu głównych, ściśle ze sobą powiązanych, elementów: ruchów podstawowych, układów formalnych, ćwiczeń przygotowujących, walki i samoobrony - obejmuje swoim zakresem 3200 technik z czego 1000 to techniki nożne.

W dosłownym tłumaczeniu słowo Taekwon-Do oznacza:

	Tae - stopa, noga   Kwon - pięść   Do - droga, filozofia życia
		Symbole Taekwon-Do

Nazwa sztuki oddaje ściśle jej treść - poddawanie ciała kontroli umysłu i kształtowanie samego siebie poprzez trening walki. 

Taekwon-Do powstało współcześnie i w ciągu kilkudziesięciu lat swego istnienia doprowadziło tradycyjny dorobek sztuk walki do technicznej perfekcji uzupełniając go o wiele technik stanowiących "rewolucję". Stało się to możliwe zarówno dzięki wytrwałości sztabu ekspertów Taekwon-Do, jak i dzięki konsekwencji, z jaką każda technika została przeanalizowana w świetle praw biomechaniki i fizjologii ciała ludzkiego, i przekonstruowania tak, by stała z nimi w całkowitej zgodzie. Podstawą Taekwon-Do są: system założeń filozoficzno - moralnych, 24 ściśle określone układy formalne, współzawodnictwo sportowe oparte na czterech konkurencjach indywidualnych i drużynowych tj. układach formalnych, walce, technikach specjalnych i testach siły, techniki podstawowe.

Cechami charakterystycznymi dla Taekwon-Do są:

1. Terminologia i frazeologia
2. Teoria uzyskiwania siły technik
3. Metody treningu
4. Systemy nauczania
5. Moralne zasady i filozofia
6. Technika użytkowa
7. System stopni i wymagań egzaminacyjnych
8. Ubiór i wyposażenie zawodników, trenerów i instruktorów oraz sędziów

Taekwon-Do łączy w sobie korzyści zdrowotne - płynące z wieloletniego nieprzerwanego treningu, praktyczne - wynikające ze zdolności obrony przed zagrożeniem oraz oddziaływanie kształtujące psychikę - poprzez aktywny stosunek do siebie i otoczenia, systematyczność i wytrwałość. Specyfiką Taekwon-do jest nastawienie na wyrobienie równoważnej zdolności posługiwania się w walce uderzeniami rękami i nogami w obronie i ataku, uwidaczniające się w bogactwie i doskonałości technik zarówno ręcznych jak i nożnych. 

Te ostatnie, zwłaszcza wykonywane z wyskoku zyskały rozgłos w świecie sztuk walki, stając się niedoścignionym wzorem. Jest niezaprzeczalnym faktem, że od chwili pojawienia się Taekwon-Do zaobserwować można wymuszone wyższością jego technik wprowadzenie zmian i rozwój tradycyjnych sztuk walki, szczególnie w stanowiących z reguły ich piętę Achillesa technikach nożnych. W opinii wielu praktyków sztuk walki, Taekwon-Do jest najdojrzalszym, najpełniejszym i najbardziej jednorodnym technicznie z istniejących systemów walki wręcz, oferującym swym zwolennikom z jednej strony pokrywają wszelkie możliwości wykorzystania nieuzbrojonego ciała w samoobronie w racjonalny, skuteczny sposób i odznaczając się wysokimi walorami etyczno-wychowawczymi z drugiej. 

Cechujące Taekwon-Do logika i konsekwencja założeń teoretycznych, piękno i skuteczność technik, jasność i bezpieczeństwo stosowanych metod nauczania i treningu połączone z dbałości o rozwój wewnętrzny adepta sprawiły, że jest ono obecnie najliczniej uprawianą sztuką walki na świecie.

Rozwój Taekwon-Do w Polsce

Taekwon-Do uprawiane jest w Polsce od 1974 roku - pierwszymi ośrodkami tej dyscypliny były Lublin, Łódź i Kraków.

W 1977 roku, po raz pierwszy w historii, do Polski (Kraków) przybywa drużyna pokazowa Taekwon-Do wraz z Generałem Choi Hong Hi oraz wielu innymi znakomitymi mistrzami i światowymi autorytetami tej sztuki walki. Od tego momentu rozpoczyna się nowy etap rozwoju Taekwon-Do w Polsce.

W latach 1978-1982 Generał jeszcze kilkakrotnie odwiedza nasz kraj w asyście innych mistrzów. Za każdym razem stara się jak najlepiej pomóc zawodnikom i liderom polskiego ruchu Taekwon-Do, który jest także wspierany przez Ambasadę Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w Warszawie.

Północnokoreańska grupa pokazowa - Lublin, 1983 rok

Lata 1982-1984 są dla Taekwon-Do w Polsce tak zwanym "złotym okresem" - zaczęły w bardzo szybkim tempie powstawać nowe sekcje i grupy, liczba ćwiczących przekroczyła 10.000 osób. Poziom techniczny zawodników nie odbiegał od wzorców koreańskich. Zasługę za taki stan rzeczy należy przypisywać instruktorom koreańskim i polskim, ale także modzie na sztuki walki jaka w tym okresie opanowała nasz kraj.

Trening Taekwon-Do - Lublin, 1984 rok

Przełom roku 1984-1985, to kryzys Taekwon-Do w Polsce. Z kraju wyjechali instruktorzy koreańscy, z powodów politycznych i gospodarczych masowo emigrowali najlepsi instruktorzy, zawodnicy i działacze, co spowodowało prawie całkowity rozpad polskiego ruchu Taekwon-Do. Pozbawione kadry szkoleniowej sekcje rozwiązywały się, a te które przetrwały wróciły do stanu początków rozwoju Taekwon-Do w Polsce.

Stan ogólnej dezorganizacji ruchu trwał aż do 1986 roku. Wtedy wprowadzono program naprawczy polegający na nowym zorganizowaniu (według reguł Międzynarodowej Federacji Taekwon-Do) systemu ogólnopolskiego współzawodnictwa sportowego oraz uporządkowaniu systemu nadawania stopni szkoleniowych. Podjęto również działania zmierzające do włączenia Taekwon-Do w struktury Polskiego Związku Karate, odbudowano także kontakty z Federacjami Taekwon-Do: Koreańską, Międzynarodową oraz Europejską.

14 stycznia 1989 roku, po wielu staraniach została wyodrębniona w Polskim Związku Karate Komisja Taekwon-Do ITF, a 24 marca 1991 roku odbyło się zebranie założycielskie Polskiego Związku Taekwon-Do.

Od 1991 roku nastąpił systematyczny rozwój Taekwon-Do w Polsce, aż po obecny stan niepodważalnej supremacji sportowej w Europie.

(Na podst. mat. PZTKD)

Taekwon-Do na świecie (obecnie)

Po śmierci Generała Choi Hong Hi w 2002 roku, federacja International Taekwon-Do Federation (ITF) podzieliła się.

Dyskusje dotyczące osoby nowego prezydenta, kierunków dalszego działania oraz ścieżek rozwoju doprowadziły do powstania kilku organizacji.

Cztery najważniejsze z nich, używające nazwy International Taekwon-Do Federation to:

• ITF z siedzibą w Wiedniu w Austrii (tzw. federacja „północnokoreańska”). Prezydentem federacji jest Prof. Ri Yong Son.
• ITF z siedzibą w Benidorm w Hiszpanii. Prezydentem federacji jest GM Paul Weiler - członkiem tej federacji jest Polski Związek Taekwon-Do.
• ITF z siedzibą w Londynie w Anglii. Prezydentem federacji jest GM Choi Jung Hwa - syn Twórcy Taekwon-Do.
• ITF Head Quarter Korea w Seulu w Korei Płd. Prezydentem federacji jest Master Oh Chang Jin.

Każda z tych organizacji posiada własny wzór doboka, prowadzi swój system rozgrywek sportowych, organizuje własne mistrzostwa oraz kursy szkoleniowe.

Wielu oryginalnych mistrzów i pionierów Taekwon-Do takich m.in. jak: GM Rhee Ki Ha, GM Hwang Kwang Sung, GM Park Jong Soo (1941-2021), GM Han Sam Soo (1944-2022) czy GM Kim Jong Chan zdecydowało się, poświęcając resztę swojego życia, propagować tą sztukę walki ćwicząc i ucząc Taekwon-Do bez jakiegokolwiek odniesienia do organizacji i polityki - tak jak robili to wcześniej gdy byli instruktorami jednego Taekwon-Do (zanim powstały różne światowe organizacje). Ich celem jest uczyć Taekwon-Do stworzonego przez Generała Choi i dzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem dopóki nadal są w stanie to robić - pomimo ich podeszłego wieku.

GM Rhee Ki Ha - pierwsza osoba promowana osobiście przez Gen. Choi Hong Hi na stopień IX DAN w 1997 roku